بی شک در فاصله ی کمتر از یک هفته به دربی پاییتخت مهمترین خبری که نه تنها رسانه های ورزشی ایران بلکه تمامی خبرگزاری ها و روزنامه های معتبر آسیایی را نیز تحت تاثیر قرار داد انتخاب نلو وینگادا به عنوان سرمربی پرسپولیس بود . مربی پرتغالی که هنوز وارد ایران نشده و قرارداد رسمی اش را ثبت نکرده مورد انتقاد قرار گرفته و موج منفی علیه اش به راه افتاده است .
درمورد کارنامه مربیگری تکنسین فوتبال مدرن پرتغال در این چند روز زیاد خواندید و شنیدید و نیازی نیست که بار دیگر از کارنامه این مربی حرفی بزنیم و شاید تنها ذکر همین نکته که وینگادا حدود چهار سال قبل پیشنهاد دستیاری کارلوس کرش ( سرمربی فعلی تیم ملی پرتغال ) در تیم رئال را دریافت نمود و تنها به دلیل مخالفت باشگاه مصری نتوانست به رئال برود در مورد این مربی و جایگاه او کافی باشد اما بحث ما در این مطلب به نتایج این مربی باز نمی گردد بلکه تاثیر گذاری او است که مورد بحث قرار خواهد گرفت و البته انتقادات افرادی که مشخص نیست بر چه مبنایی اینگونه در مورد او پیشداوری می کنند.

اولین اظهار نظر در مورد وینگادا را امیرخان عابدینی انجام داد . فردی که بدون شک در دوران مدیریتش پرسپولیس دارای ثبات قابل توجهی بود و انصافا نتایج درخشانی نیز می گرفت اما از آقای عابدینی می پرسیم چرا تیم تحت مدیریت شما در پله ی آخر جدول قرار دارد و مشخص نیست حسین عبدی سرمربی است یا استانکو و یا حتی شخص امیر عابدینی !
و یا جناب سلطان که او نیز بی شک پرافتخارترین مربی تاریخ پرسپولیس است اما اظهار نظر او نیز بسیار عجیب و سوال برانگیز است . جایی که علی پروین می گوید وینگادا یک مربی اخراجی است و در پرسپولیس دوام نمی آورد . البته سوال بزرگ اینجا نقش می بندد که ایشان از کجا می دانند وینگادا در پرسپولیس دوام نخواهد آورد مگر از آینده باخبر هستند ؟ و یا اصلا جناب سلطان ! شما که یک فصل تمامی اختیارات تیم متمولی همچون استیل آذین را در دست داشتید چه نتایج درخشانی گرفته اید و مگر جز این بود که مربی همچون یونگ را به تیمتان آوردید و در یک فصل سه مربی تغییر دادید ؟
و در ادامه ی صحبت های عجیب در مورد سرمربی پرتغالی پرسپولیس اظهار نظر ناصرخان ابراهیمی را می بینیم که می گوید او در این تیم موفق نخواهد شد و نمی تواند کاری انجام دهد . و صد البته محمد مایلی کهن نیز از آمدن وینگادا انتقاد می کند و او نیز وینگادا را یک مربی اخراجی - ضعیف و بی کارنامه می داند اما سوال اصلی اینجا است که اگر واقعا نلو وینگادا مربی ضعیف و بی دانشی است پس چگونه هنگامی که سرمربی تیم ملی عربستان بود مقابل حاجی مایلی هتریک کرد و سه بار او را شکست داد . مسلما طرفداران فوتبال شکست ایران در نیمه نهایی جام ملتهای 96 را هیچگاه فراموش نکرده اند . همچنین شکست های تیم ملی مقابل عربستان در مقدماتی جام جهانی 97 و صعود عربستان به جام جهانی در زمانی که تنها یک تیم از هر گروه مستقیما به جام جهانی می رفت و البته باید قبول کرد وینگادا مربی کوچکی است ( به زعم عزیزان ) که توانسته این همه افتخار در تیمی همچون عربستان از خود به جای بگذارد و از آن مهمتر در مقابل تیمی پیروز شود که از بازیکنان بزرگی همچون علی دایی - مهدوی کیا - باقری - عزیزی - عابدزاده و ... بهره می برد !
برخلاف نظر عده ای از پیشکسوتان پرسپولیس که اینگونه از آمدن وینگادا ناراضی هستند معتقدم این انتخاب کاملا درست بود اما باید بپذیریم که با این شرایط سرخها در لیگ کار سختی خواهند داشت اما اگر اجازه دهند سرمربی پرتغالی کارش را انجام دهد و امکانات مناسبی برایش فراهم کند قطعا قهرمانی در جام حذفی در فصل جاری و قهرمانی آسیا در سال آینده دور از دسترس نیست چراکه وینگادا را جزو مربیان با دانش و تاکتیک محور می دانیم که درهرتیمی مربیگری کرده تحول اساسی را به جای گذاشته و به لحاظ فوتبالی ساختار قابل قبولی داشته است .
قطعا وینگادا از مربیانی چون سوبل - بگوویچ - نیکولیچ و حتی آرتورجورج بسیار بهتر و نامدارتر است و باید بپذیریم که مسئولان پرسپولیس او را تنها برای دربی به ایران نمی آورند بلکه قصد آنها ایجاد تحول در ساختار بازی پرسپولیس است که متاسفانه در فصل جاری معمولا پرمشکل نشان داده است . این نکته را نیز نباید فراموش کرد که پرسپولیس شاید در مرحله ی بعد جام باشگاه های آسیا به تیم پرقدرتی همچون الاتحاد عربستان برخورد کند که قطعا شناخت وینگادا از این تیم ها می تواند بزرگترین برگ برنده پرسپولیس باشد به خصوص اینکه می توان این نوید را به هواداران داد که وینگادا استاد بازی های حذفی است و معمولا در اینگونه بازی ها پیروزی های بزرگی به دست می آورد .

نظرات دیگران [ نظر]

تغییر سناریو درسایه ی نمایش هدفمند پرسپولیس

 

فقط افشین پیروانی می‌توانست بعد از پایان مسابقه‌ای کلیدی و سرنوشت‌سازی مثل پرسپولیس - فولاد، اینچنین آرام و بی‌دغدغه و با بی‌تفاوتی محض مقابل دوربین‌های تلویزیونی به ‌آنچه طی روزهای پیش از مسابقه به او گذشته بود، بپردازد. سایه بلند لوکا بوناچیچ در تمام طول هفته گذشته روی پیروانی و پرسپولیس سنگینی می‌کرد و کسی نمی‌پرسید ضرورت اعمال تغییرات در این مقطع زمانی چرا و چگونه حس شده است
سه پیروزی و دو تساوی در هفت مسابقه و توجه به بدشانسی‌هایی که گریبان تیم پیروانی را در این بازی‌ها گرفت، برای کنارگذاشتن او کفایت نمی‌کرد. نمایش عجیب و مضحک مهدی واعظی برابر ذوب، از دست رفتن دو پنالتی مقابل پیکان و آنچه در جریان بازی پرسپولیس - ملوان در تهران رقم خورد، از یک سو نشان می‌داد پیروانی برای در اختیار داشتن سمتی که سال‌ها با رویای به دست آوردن آن بازی‌های پرسپولیس را از جایگاه ویژه ورزشگاه آزادی تماشا کرده، به قدر کافی خوش‌شانس نیست و از سوی دیگر واقعیت عریان فوتبال در این روزها که بی‌رحم‌تر از همیشه در مورد افراد قضاوت می‌کند را به رخ می‌کشید.
حالا که به پیروانی نگاه می‌کنیم، مردی را می‌بینیم که قربانی ویژگی‌های رفتاری خودش شده، وقتی بعد از خداحافظی قطبی سعی کرد همان رفتار متین و جنتلمن‌مآبانه را بروز دهد و با حفظ آراستگی ظاهری محبوبیتی مانند قطبی به دست آورد، توجه نمی‌کرد گام‌نهادن در چنین ورطه‌ای چگونه می‌تواند برایش دردسرساز شود. او می‌خواست قطبی جدیدی برای پرسپولیس باشد اما حتی نیمی از شور و شوقی که سلفش در معمولی‌ترین دقایق یک مسابقه ارائه می‌کرد را در حساس‌ترین لحظات حضورش روی نیمکت پرسپولیس بروز نمی‌داد. واکنش پیروانی بعد از به‌ثمر رسیدن گل مازیار زارع مقابل ملوان عاری از ذره‌ای هیجان و شور بود. گلی که تصمیم‌گیری در مورد ماندن و رفتنش به آن گره خورده بود و اهمیتی ورای گل‌ها و مسابقات دیگر داشت. وقتی در لحظات پایانی بازی با چهره مضطرب و نگرانش، ملتمسانه از داور می‌خواست سوت پایان بازی را به‌صدا در آورد فقط اهمیت سه امتیاز کلیدی بازی با ملوان نبود که خودنمایی می‌کرد، آینده‌کاری‌اش به‌عنوان یک مربی در فوتبال ایران هم متاثر از همان سوت بود.
بلافاصله بعد از پایان مسابقه با فولاد صحبت‌های عباس انصاری‌فرد، مدیرعامل جدید پرسپولیس روی خروجی خبرگزاری‌ها قرار گرفت که خبر منتفی‌شدن حضور لوکا بوناچیچ در این تیم را بی‌پرده و بعد از یک هفته تب و تاب اعلام کرده بود. آ‌نچه مترادف با استمرار حضور پیروانی روی نیمکت مربیگری پرسپولیس به حساب میآمد و او را در آغاز تجربه دوره تازه‌ای از حیات مربیگری‌اش قرار می‌داد. مشخص بود که موضع انصاری‌فرد، موضع حسین هدایتی، رئیس و همه‌کاره فعلی باشگاه هم هست و او سناریوی تازه‌ای برای ادامه کار در پرسپولیس ترسیم کرده که برای عملی‌شدنش لازم است افشین پیروانی به فعالیت ادامه دهد.
پیروزی مقابل فولاد، لوکا بوناچیچ را که پشت در باشگاه پرسپولیس در انتظار موافقت نهایی، هیات‌مدیره با درخواست‌های بعضا نامتعارفش بود، نگه داشت. او حالا با هیچ رقمی شانس حضور در پرسپولیس را ندارد و هدایتی می‌خواهد اهداف تازه‌اش برای موفقیت تیم در لیگ قهرمانان آسیا را عملی کند. پرسپولیس هنوز در بالاهای جدول رده‌بندی لیگ قرار دارد و به‌نظر نمی‌رسد نتایج هفته‌های باقیمانده بتواند موقعیت افشین پیروانی را تحت‌تاثیر قرار دهد. با این حساب فعالیت‌ها برای انجام کارهای بزرگ‌تر در پرسپولیس آغاز خواهد شد. یک مربی با استانداردها و ویژگی‌های فراتر از لوکابوناچیچ می‌تواند به این تیم نزدیک شود و همه‌چیز را زیر نظر بگیرد، افشین پیروانی بی‌دغدغه به کارش ادامه خواهد داد و پرسپولیس برای حضور قدرتمند در لیگ قهرمانان آماده می‌شود. جایی که رویای موفقیت در آن سال‌هاست برای هواداران پرسپولیس دست‌نیافتنی و غریب شده است.
همانطور که یک روز شکست برابر فولاد در اهواز زمزمه‌های کنار گذاشته‌شدن قطبی از پرسپولیس را موجب شد، حالا پیروزی در سایه یک بازی هدفمند از تیمی که در شکست‌های عجیب دو بازی گذشته‌اش، سردرگمی و اضطراب بیش از هر چیز عیان بود، مقابل همان حریف، چشم‌انداز تازه‌ای برای پرسپولیس به‌وجود آورده، آنچه حذف قطعی لوکا بوناچیچ از فهرست مربیان پرسپولیس در این فصل را رقم زد، می‌تواند همزمان مسیر موفقیت و قهرمانی را هم هموار کند.

نظرات دیگران [ نظر]